Εικόνα του Χριστού σε κορμό από ξύλο ελιάς.
Η αυθεντική Αγιογραφία Χριστός Παντοκράτωρ του Σινά, διαστάσεων 84 × 45,4 εκ. ζωγραφισμένη από άγνωστο αγιογράφο με εγκαυστική τεχνική, και ξακρισμένη επάνω και στα πλάγια βρίσκεται στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, πολύ καλά συντηρημένη και χρονολογείτε αρχές με μέσα του 6ου αιώνα.. Η εικόνα, εξαιρετικής τέχνης, αποδίδεται σε κωνσταντινουπολίτικο εργαστήριο και είναι πιθανότατα η αρχαιότερη που έχει σωθεί. Είναι έργο μεγάλου βυζαντινού καλλιτέχνη και πιθανόν φιλοτεχνήθηκε σε πολύ γνωστά βυζαντινά εργαστήρια μετά από παραγγελία του ίδιου του αυτοκράτορα. Ο Χριστός κρατά Ευαγγέλιο στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογεί. Πυκνά μαλλιά περιβάλουν την κεφαλή του Παντοκράτορα με χωρίστρα στη μέση και πλοκάμους που πέφτουν επάνω στον αριστερό ώμο. Σύμφωνα με την παράδοση, τα χαρακτηριστικά του Χριστού είναι ίδια με αυτά του Αγίου Μανδηλίου. Πρόκειται για μια αχειροποίητο εικόνα. Οι κόρες των ματιών του δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, το βλέμμα του Χριστού δεν είναι καρφωμένο σε ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά δείχνει απομακρυσμένο από την πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό, ο καλλιτέχνης εκφράζει τη θεία φύση του Χριστού. Λεπτομέρειες της εικονογράφησης αναφέρονται όμως και στην ανθρώπινη φύση του Χριστού όπως τα υψωμένα φρύδια. Σε αυτή την ιδιαίτερη απόδοση της μορφής του Χριστού, το μισό πρόσωπο αποδίδεται γεμάτο γλυκύτητα, με βλέμμα γαλήνιο, με συγκατάβαση και συγνώμη. Στο άλλο μισό, ο αγιογράφος αποδίδει το πρόσωπο με αυστηρότητα με πιο έντονους τόνους και αποχρώσεις. Το βλέμμα του Χριστού μαγνητίζει όποιον κοιτάξει την εικόνα. Είναι πραγματικά ένα αριστούργημα.
Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης.
Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά όπως αποκαλείται επίσημα, είναι κτισμένη στις παρυφές του όρους Σινά, στην ομώνυμη χερσόνησο. Η Μονή αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Σύμφωνα με μαρτυρίες, θεωρείται η παλαιότερη χριστιανική μονή στον κόσμο, παρόλο που και η Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου κοντά στο Κάιρο, θεωρείται ότι κατέχει ανάλογη διάκριση. Ιστορικά, η παλαιότερη μαρτυρία για ύπαρξη μοναστικής ζωής στη περιοχή είναι του 381-384 μ.Χ. Επί βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ανάμεσα στο 527 και 565, ανεγέρθηκε η μονή στο σημείο που βρίσκονταν η «φλεγόμενη βάτος» του Μωυσή. Το μέρος θεωρείται ιερό για χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους. Ως απάντηση σε αίτημα μοναχών της μονής για προστασία, η μονή έλαβε από τον Μωάμεθ «ιδιόγραφη υποχρέωση» ή Διαθήκη (Αχτναμέ), επικυρωμένη με το αποτύπωμα της ίδιας της παλάμης του, που περιγράφει τα δικαιώματα των χριστιανών που ζουν με τους Μωαμεθανούς. Η βιβλιοθήκη της μονής διατηρεί την δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων και Κωδίκων της πρωτοχριστιανικής περιόδου, μετά από αυτή του Βατικανού. Ο «Σιναϊτικός κώδικας», που βρίσκονταν αρχικά στη μονή ως τον 19ο αιώνα, τώρα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Στο μοναστήρι βρίσκονται επίσης εικόνες, οι παλαιότερες από τις οποίες είναι του 5ου και του 6ου αιώνα. Κατά αυτή τη περίοδο διετέλεσε ηγούμενος της μονής ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης ο λεγόμενος «της Κλίμακος».
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχουν αξιολογήσεις ακόμα