Αγ. Μαρία η Αιγυπτία.
Βιογραφια Αγιας Μαριας της Αιγυπτιας. Σύμφωνα με την πηγή πληροφοριών για τη ζωή της Μαρίας της Αιγυπτίας που συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (634–638) η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έφυγε από τους γονείς της και πήγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί έζησε μια ζωή ασωτίας, αφού είχε ασυγκράτητο και αχόρταγο το πάθος της σαρκικής μείξεως. Ζώντας αυτήν την ζωή δεν εισέπραττε χρήματα για τις ερωτικές της υπηρεσίες, αλλά απλώς ικανοποιούσε το πάθος της. Κάποια στιγμή, ταξίδεψε ως την Ιερουσαλήμ για τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Και αυτό το έκανε, όχι για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, αλλά για να βρει στα πλήθη των προσκυνητών αρκετούς πελάτες για την ικανοποίηση του πάθους της. Κάλυψε τα ναύλα της προσφέροντας σεξουαλικές υπηρεσίες σε επιβάτες του πλοίου και συνέχισε τον συνηθισμένο της τρόπο ζωής για λίγο στην Ιερουσαλήμ. Η είσοδος της Οσίας Μαριας στον Αγιο Τάφο. Ωστόσο, όταν πήγε να μπει στον Ναό του Παναγίου Τάφου για την εορτή, εμποδίστηκε να εισέλθει από μία αόρατη δύναμη. Αντιλαμβανόμενη ότι η αιτία για αυτό ήταν ο ακάθαρτος βίος της, είχε μια αιφνίδια τάση μετάνοιας, και, βλέποντας μια εικόνα της Θεοτόκου έξω από τον ναό, προσευχήθηκε για συγχώρηση και υποσχέθηκε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ασκητεύσει. Μετά δοκίμασε και πάλι να μπει στον ναό και αυτή τη φορά μπήκε ανεμπόδιστα. Αφού προσκύνησε τον πραγματικό Τίμιο Σταυρό, επέστρεψε στην έξω εικόνα της Θεοτόκου για να την ευχαριστήσει, οπότε άκουσε μια φωνή να της λέει: «Αν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις ένδοξη ανάπαυση.» Αμέσως η Μαρία η Αιγυπτία πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού, όπου εξομολογήθηκε και μετέλαβε, και το επόμενο πρωί διέσχισε πράγματι τον Ιορδάνη και αποσύρθηκε στην έρημο για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ασκητεύοντας εκεί εν μετανοία. Πήρε μαζί της μόνο τρία καρβέλια ψωμί και αφότου τα έφαγε ζούσε μόνο με ό,τι μπορούσε να βρει στην έρημο. Στην έρημο έζησε σαράντα επτά χρόνια. Κατά τα πρώτα δεκαεπτά χρόνια στην έρημο, πάλεψε πολύ σκληρά για να νικήσει τους λογισμούς και τις επιθυμίες της, ουσιαστικά για να νικήσει τον διάβολο που την πολεμούσε με τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής Περίπου ένα χρόνο πριν από την κοίμησή της, η Οσία Μαρία διηγήθηκε την ιστορία της ζωής της, που διαφορετικά θα μάς ήταν άγνωστη, στον Άγιο Ζωσιμά, που τη συνάντησε τυχαία στην έρημο. Η Οσία ήταν πλέον τελείως αποστεωμένη από την άσκηση και σχεδόν δεν μπορούσε να καταλάβει κάποιος ότι ήταν ανθρώπινο πλάσμα. Επειδή ήταν γυμνή, ζήτησε από τον Ζωσιμά να της πετάξει τον μανδύα του για να καλυφθεί και κατόπιν του διηγήθηκε την ιστορία της. Στο τέλος τού ζήτησε να τη συναντήσει στις όχθες του Ιορδάνη τη Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους και να της φέρει Αγία Κοινωνία. Το επόμενο έτος πράγματι ο Ζωσιμάς εκπλήρωσε το αίτημά της και τότε εκείνη διέσχισε τον ποταμό για να τον φθάσει περπατώντας θαυματουργικά πάνω στην επιφάνεια του νερού. Κοινώνησε και του είπε να τη συναντήσει και πάλι στη έρημο την επόμενη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Το επόμενο έτος ο Ζωσιμάς ταξίδεψε μέχρι την τοποθεσία που την είχε πρωτοσυναντήσει, περίπου είκοσι μέρες οδοιπορίας από το μοναστήρι, και ανεκάλυψε εκεί την άψυχη σορό της Οσίας. Σύμφωνα με μια επιγραφή γραμμένη στην άμμο δίπλα στο κεφάλι της, είχε αποβιώσει την ίδια εκείνη νύχτα που είχε μεταλάβει και είχε με κάποιο τρόπο μεταφερθεί θαυματουργικά στον τόπο όπου τη βρήκε, ενώ το σώμα της είχε διατηρηθεί αναλλοίωτο επί ένα σχεδόν έτος. Πάνω από το κεφάλι της γραμμένα στη γη έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας. Πέθανα την ίδια μέρα που με κοινώνησες».
Ο Ζωσιμος και το Λιονταρι. Καθώς σκεφτόταν πώς θα έβγαζε τον λάκκο, γυρίζει πίσω του και βλέπει ένα λιοντάρι που είχε αρχίσει το σκάψιμο. Σε λίγη ώρα ο τάφος ήταν έτοιμος. Έθαψε τότε ο γέροντας το λείψανο της αγίας στη θέση που τη βρήκε ενώ το λιοντάρι έφυγε προς την έρημο. Ο Ζωσιμάς επέστρεψε στη Μονή, μεταφέροντας μαζί του και όσα η Οσία Μαρία του αποκάλυψε, όταν βρισκόταν στη ζωή στους μοναχούς, οι οποίοι τη διετήρησαν μεταξύ τους ως προφορική παράδοση, από στόμα σε στόμα, μέχρι που αυτή καταγράφηκε από τον επίσκοπο Σωφρόνιο.
Τιμώντας τη μνήμη της Αγιας Μαριας της Αγυπτιας. Υπάρχουν αρκετοί ναοί και παρεκκλήσια αφιερωμένοι στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία, όπως: Ο πρώην Ναός του Πορτούνου (Santa Maria Egiziaca) στη Ρώμη Δύο ναοί στη Νάπολη της Ιταλίας (Santa Maria Egiziaca a Forcella και Santa Maria Egiziaca a Pizzofalcone) Παρεκκλήσιο δίπλα στον Ναό του Παναγίου Τάφου (Ναός της Αναστάσεως) στην Ιερουσαλήμ, σε ανάμνηση του τόπου της μεταστροφής της Αγίας. Στην Ελλάδα υπάρχει ο μικρός ναός της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας στον έρημο οικισμό της Σαμαριάς, μέσα στο ομώνυμο φαράγγι της δυτικής Κρήτης. Ο οικισμός και από αυτόν το φαράγγι πήραν το όνομά τους από παραφθορά του ονόματος «Αγία Μαρία» (στα ενετικά Santa Maria και από εκεί Sa-Maria, Σαμαριά). Στην Κύπρο υπήρχε το, ερειπωμένο σήμερα, ξωκκλήσι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας κοντά στο ακρωτήριο Ακάμας (Κοινότητα Δρουσίων). Η Αγία Μαρια η Αγυπτια έγινε επίσης το θέμα για δύο ομώνυμες όπερες: Τη Maria egiziaca (1932) του Ιταλού συνθέτη Οτορίνο Ρεσπίγκι Τη Mary of Egypt (1992) του Βρετανού συνθέτη Τζων Τάβενερ Στη χριστιανική αγιογράφηση, η Αγία Μαρία η Αιγυπτία παριστάνεται ως μια πολύ μαυρισμένη από τον ήλιο, αποστεωμένη ηλικιωμένη γυναίκα, με αχτένιστα γκρίζα μακριά μαλλιά, είτε γυμνή, είτε καλυμμένη με τον μανδύα του Ζωσιμά. Η μνήμη της εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία δύο φορές το έτος: Ως ακίνητη εορτή την 1η Απριλίου και ως κινητή, στον Πασχάλιο κύκλο, την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας την 1η Απριλίου. Στην Ιταλία η Αγία Μαρία η Αιγυπτία θεωρείται στη λαϊκή πίστη ως προστάτιδα των «πεπτωκότων γυναικών», όπως και η Μαρία Μαγδαληνή.